فلسفه
مصطفی سامانی؛ احمد بهشتی؛ حبیب اله ابراهیمی
دوره 12، شماره 22 ، فروردین 1399، ، صفحه 39-56
چکیده
مسئلهی علم باریتعالی قبل و بعد الایجاد اشیاء یکى از عمیق ترین و غامضترین مسائل فلسفى و کلامی در تاریخ تفکر اسلامی بوده است. شیخ الرئیس، علم باریتعالی به ماسوی قبل و بعد الایجاد اشیاء را به واسطهی صور مرتسمه و علم حصولی می داند. علامه خفری با دقت نظر و ارائه دلایل متقن، با رد صور مرتسمه و با مطرح کردن علم کمالی اجمالی و تفصیلی، ...
بیشتر
مسئلهی علم باریتعالی قبل و بعد الایجاد اشیاء یکى از عمیق ترین و غامضترین مسائل فلسفى و کلامی در تاریخ تفکر اسلامی بوده است. شیخ الرئیس، علم باریتعالی به ماسوی قبل و بعد الایجاد اشیاء را به واسطهی صور مرتسمه و علم حصولی می داند. علامه خفری با دقت نظر و ارائه دلایل متقن، با رد صور مرتسمه و با مطرح کردن علم کمالی اجمالی و تفصیلی، بیان میکند که علم باریتعالی عین ذات و ذات واجب به اعتبار ذاتش، منشأانکشاف تمامی موجودات بوده و عین آن چیزی است که در خارج ایجاد کرده است؛ پس تمامی ممکنات به اعتباری علم الهی و به اعتباری معلوم الهیاند. خفری اعتقاد به صور مرتسمه را مستلزم محل واقع شدن، منفعل شدن و استکمال ذات به وسیله صور مرتسمه دانسته است. نگارنده معتقد است که صدرالدین شیرازی در مسئلهی علم باریتعالی قبل و بعد الایجاد اشیاء از آراء علامه خفری تاثیر پذیرفته است.